چه کنیم تا در موج بعدی خیزش پیروز شویم؟

چه کنیم تا در موج بعدی خیزش پیروز شویم؟

تحلیل اختصاصی برای کانال اخبار اعتراضات

براندازی یک معنای عملی دارد: تسخیر و کنترل کلیدی ترین ساختمان های تجمع قدرت کشورداری در پایتخت توسط نیروی برانداز. براندازی یک اعتراض نیست. نیروی برانداز با نیروی معترض تفاوت دارد. یک معترض وقتی از خانه به خیابان می آید با این ذهنیت گام در مسیر گذاشته که به بخشی از شرایط موجود یا تمام وضعیت کشور اعتراض کند. ذهنیت یک معترض، به خیابان محدود می شود. در بهترین حالت یک معترض به خیابان آمده تا:
۱- خواسته های اعتراضی خود را در قالب شعار یا کنش فیزیکی بیان کند.
۲- درخواست پیوستن معترضان بیشتر به اعتراضات کند تا صدای اعتراض بهتر شنیده شود.

در نهایت، کنش اعتراضی نوعی دیالوگ با دستگاه کشورداری حاکم است.
برانداز اعتراضی به دستگاه کشورداری ندارد. برانداز خواهان انحلال دستگاه کشورداری فعلی است. شهروند برانداز می داند برای چه جان خود را به خطر انداخته است: برای تصرف کلیدی ترین ساختمان ها و مراکز قدرت در پایتخت. شهروند برانداز داعیه حاکمیت دارد. برانداز خواهان پایین کشیده شدن دستگاه کشورداری موجود در تمامیت و کلیت اش است چون خواهان حاکم شدن شهروندان ایران بر کشورشان و پایان اشغال ایران توسط اراذل وحوش اسلامی است.
با معترض در نهایت می توان اعتراض کرد. با معترض نمی توان براندازی کرد. با برانداز می توان براندازی کرد.
برای براندازی شما نیاز به ذهنیت براندازی دارید.
عده ای که به دنبال فروپاشی کنترل شده (رضا پهلوی) یا «فشار از پایین چانه زنی از بالا» (سعید حجاریان به نمایندگی از اردوی اصلاح طلبان حکومتی) هستند، می گویند بروید در خیابان بمانید و در برابر نیروی سرکوبی که از فلان پایگاه ارسال می شود در خیابان مقاومت کنید. اگر وحوش داعش شیعی را در خیابان می توان به فرار کردن وا داشت همانطور که در بسیاری از ویدئو های اوایل انقلاب آزادیخواهانه ۱۴۰۱ دیدیم و حتی فرمانده انتظامی گیلان اقرار کرد که «چند شبانه روز است که در یک قدمی سقوط هستیم»، همین مقاومت را می توان به اطراف مقر های سرکوب منتقل کرد. تفاوت این است که اگر یک مقر سرکوب به دست نیرو های مردمی خنثی سازی یا تصرف شود:
۱- توان عملیاتی خود را به نفع حکومت و آخوند و سپاهی از دست می دهد.
۲- اگر خنثی سازی شده باشد هفته ها بازسازی و بازیابی توان عملیاتی آن طول می کشد و در این مدت فضای باز بیشتری برای نیرو های مردمی ایجاد می شود.
۳- اگر تصرف شود می تواند به عنوان مقر عملیاتی برای هماهنگی عملیات نیروهای مردمی در آید.

بزرگترین انقلاب های ۱۲۰ سال گذشته، با جمعیتی حدود ۳/۵ تا ۱۰ درصد جامعه به پیروزی رسیده اند. ما نیاز به ۹۰٪ برانداز نداریم. ۱۰٪ جمعیت ایران اقلاً ۸ میلیون است. ۸ میلیون انسان اقیانوسی از انسان است. حلقه گم شده در تمام معادلات مخالفت با رژیم این است که چنین جمعیتی با چنان ذهنیتی برای براندازی وجود خارجی ندارد و عمدتاً «معترض» با «برانداز» یکسان پنداشته می شود.
در جامعه ای که ذهنیت ۳/۵ تا ۱۰ درصد جمعیت آن انقلاب در برابر قاعده بازی (پارادایم) و براندازی دستگاه کشورداری باشد، صرف وجود چنین جمعیت عظیمی موجب یک سونامی فرهنگی در حمایت از انقلاب می شود. یک سونامی فرهنگی که ارزش های جامعه را به ارزش های انقلابی آزادی خواهانه سوق خواهد داد و هرگونه مخالفت با انقلاب در برابر وضع موجود تبدیل به ضد ارزش می شود.
آنچه بدیهی است وقوع موج های آینده خیزش های انقلابی در ایران است. تا آن موقع عملی ترین کار در جهت براندازی جمهوری اسلامی ترویج «فرهنگ انقلابی» و «ذهنیت براندازی» است تا یک پایگاه مردمی در مفهوم جامعه شناختی حول تفکر انقلاب آزادی خواهانه و نه حول کاریزمای یک رهبر فردی شکل بگیرد. روزی که چنان ذهنیت براندازی در میان نیرو های مردمی شکل گرفته باشد، هر موج خیزش می تواند فوراً تبدیل به سیل خروشانی از نیروهای مردمی شود که هدف اصلی یعنی پایین کشیدن نیرو های وفادار به جمهوری تروریست اسلامی از مراکز قدرتشان را نشانه گرفته اند.
پیام فضلی (https://t.me/dialecticum) ۳۰ می ۲۰۲۳